Afkomst
De Duitse Dog neemt onder de dogachtigen honden een bijzondere plaats in. Anatomisch gezien staat de huidige Duitse Dog dichterbij de oude boerenhonden en hun nakomelingen dan bij uitgesproken doggentypen als de Bordeaux Dog, de Mastiff en de Mastino Naplitano. Hun historie gaat terug naar het oude Hatz- en Saurü, die het midden houden tussen de oude Engelse Mastiff en een snelle en windbare windhond. In bijna alle publicaties over Doggen kan men lezen dat de verre voorvader van alle doggen de Tibetdog moet zijn, waarover Marco Polo eens heeft geschreven dat ze zo groot zijn als ezels. Vanuit Tibet zouden deze doggen in het Nabije Oosten komen en vandaar het Griekenland en het Romeinse Rijk.Met name de Romeinen verspreidden de dogachtigen honden verder over Europa. Het enige bewijs voor deze theorie vormen overigens de op Assyrische en Romeinse reliëfversieringen afgebeelde dogachtige honden. Er zijn schriftelijke getuigenissen bekend, die aangeven dat de Germaanse en Keltische stammen in Europa reeds dogachtige honden bezaten. In het jaar 66 voor Christus schrijft Strabon, een zeer bereisd Grieks geschiedschrijver, in zijn boek ‘Geografia' dat de Galliërs (Kelten) bij de mensen uit Bretagne vechthonden kochten. De Kimbren vormden een Germanenstam, die in 113 voor Christus samen met de Teunonen en andere Germanen vanuit het Deense Jutland en Sleeswijk-Holstein naar het zuiden trok en jarenlang de Romeinse Republiek bedreigde. Door hun verhuizing is bekend dat zij grote en sterke honden bij zich hadden die hun legersteden bewaakten en in de strijd tegen de Romeinen actief in de gevechten meestreden. Ook in oude sagen van IJslanders worden grote honden genoemd. De 'Leges Barbarorum', een verzameling van vroege middeleeuwse wetten, spreken van grote honden die men voor de jacht op beren en oerossen gebruikte. En Karel de Grote (742-814) stuurde rond het jaar 800 naar de Kalief Haroen al Raschid enkele honden die 'in staat waren een leeuw vast te houden'. De voorvaderen van de huidige Duitse Dog waren de oude Bullebijters, de Saurüden en de Hatzrüden. Dit waren geen rasnamen, maar de honden werden vroeger altijdgenoemd naar het doel waarvoor ze gehouden werden.